Weinig meegemaakt

Ja mensen, ik zeg het eerlijk: vandaag weinig meegemaakt. Ach, daar was natuurlijk de nodige spierpijn maar dat is eigenlijk wel een fijne herinnering aan gisteren, er waren weer de taxichauffeurs, het werk dat goed ging, een goede professor en de lange scriptie maar ja… ;)

Nee, veel bijzonders was het niet. De taxichauffeur van vanmorgen was van Katholieke komaf maar dan de Maronitische variant waarover ik vertelde. De president van Libanon is ook een Maroniet dus ik vroeg hem wat hij dan wel niet van de president vond. Een en al lof natuurlijk. En Syrië? Oh daar was het zo’n toestand! Enfin. Meneer vond het gesprek wel interessant; natuurlijk weer goed voor een nieuw taxikaartje dat ik áltijd hem moest bellen als er iets is en het was eigenlijk jammer dat z’n zoon al getrouwd was.

’s Middags bij de ingang van de universiteit stond er een nieuwe soldaat. Ja, ik kan die beste vent niets kwalijk nemen ook, maar hij lijkt alle studenten te kennen maar mij had ie nog niet gezien. Bars werd ‘k tot stilstand gemaand en moest m’n pasje laten zien. Wat was me dat nou?! Ik loop hier zowat al drie weken mee en nu zou ik me ook nog eens moeten identificeren? Mee naar het hok van de beveiliging moest ik waar de agenten die me al lang herkenden moesten lachen om m’n beteuterde gezicht. De blonde Hollandse kenden ze al lang en tot schaamte van de soldaat hoefde ik aan hen al lang geen pasje meer te laten zien en ik mocht door de achteruitgang doorlopen. ;)

Zo aan het einde van de middag moet ik altijd even aan thuis denken. Natuurlijk wel vaker per dag, maar soms moet ik dan gewoon even iemand bellen al is het maar twee minuten. Vandaag was het dacht ik Toekje’s (Willems) beurt weer eens. ‘k Dacht ‘m eens streng te ondervragen hoe het met z’n Engels is maar nee hoor… iedereen was aan ’t werk! Voorjaarsvakantie noemen ze het als ze met hun vader mee gaan. Stoere jongens noemen wij dat, net zo goed als Hanno en Aad (Aaike) dat zijn. Maar ze hadden nog een leuke mededeling: vanavond wordt het nieuwe hondje opgehaald. Ja, de eerlijkheid gebied te zeggen dat ik zeer tegen de komst van zo’n schattig zwart labradortje was want ik vind dat m’n moeder al werk genoeg heeft en Noortje nog heel zo oud niet is. Eigenlijk was het dreigement dat ik het huis uit zou gaan en het hondje er in of andersom. Maar ondanks de vooruitzichten van kapotgebeten schoenen, piesjes en poepjes op de kleden en gejank ’s nachts ben ook ik gezwicht. Stiekem kijk ik iedere keer al op google-image naar kleine labradorhondjes en weet u wat het leukste is; op de zevende verdieping van mijn appartementencomplex hebben ze ook net een kleine zwarte labrador gekregen. Het dienstmeisje is natuurlijk van de uitlaatservice maar het lijkt alsof ik steeds geluk heb; als ik naar binnen of naar buiten ga is het hondje er ook. Een opvoeding krijgt hij of zij vast niet want het bijt nog zachtjes in je arm of hij grijpt een hele oorbel tussen z’n tandjes, maar het is zo schattig! Dus ja, ik ben een heel klein beetje jaloers dat ik niet even om een hoekje kan kijken om het nieuwe hondje te verwelkomen. Over de naam wordt nog getwist volgens mij. De stamboom zegt dat het met een H moet zijn maar buiten Havvy kunnen we niets bedenken. Ik vind Joekeltje zo leuk maar vanmiddag was het weer Fien. Nu ja, we zien het wel. ;)

Al die onzin over een hondje… ’t geeft me nu wel de gelegenheid om zoals beloofd nog wat te vertellen over Good Governance. Vanuit het Engels vertaald betekend het eigenlijk ‘goed bestuur’ of ‘goed regeren’. Zoals u misschien weet ligt mijn interesse en focus al een tijd bij de vraagstukken over een scheiding tussen Kerk en Staat. Dit was niet alleen een belangrijk vraagstuk door m’n achtergrond, maar ook en vooral door mijn interesse in het Midden-Oosten. Immers, met de SGP als achtergrond gaat het natuurlijk over de vraagsstukken rondom theocratie en in hoeverre dit nog toepasbaar in een moderne maatschappij. Echter, in het Midden-Oosten gaat het in veel landen ook om theocratie maar dan vanuit de Islamitische godsdienst. Wat zijn de overeenkomsten en de verschillen? Ik ga u de details besparen maar het gaat om wetgeving, culturele en vooral religieuze gewoonten, inzichten en voorschriften.

Desondanks zijn veel landen in het Midden-Oosten nog in ontwikkeling. De Golfstaten zijn wel heel rijk en in Jordanië gaat het redelijk voorspoedig en stabiel maar in de overige landen kent men een zeer groot verschil tussen rijkdom en armoede en heeft men veelal te maken met regimewisselingen. Dit houdt in dat de staten te maken hebben met een verandering van een ambtelijk en politiek systeem: van dictatoriaal naar een vorm van enige democratie en dan vooral vrijheid van mening en oog voor alle groepen, dus ook minderheden. Echter, om een goede en stabiele overheid te kunnen bewerkstelligen is heel veel nodig. De doelstellingen van Good Goverance helpen hierin mee door een groot en alomvattend ontwikkelingsprogramma. Door middel van acht zuilen of doelen zal worden geprobeerd om de misbruik van macht tegen te gaan, democratische en juridische principes in te voeren, sociaal beleid op te bouwen (zoals goed onderwijs, toegankelijke gezondheidszorg voor iedereen en basisbehoeften zoals onderdak, schoon water, sanitaire voorzieningen en voedsel) en moet een stabiele economie worden gestimuleerd.

Heel veel organisaties zijn bij dit programma betrokken zoals de Wereldbank en veel hulporganisaties, maar ook de Verenigde Naties. Nu lijkt het proces van invoer van de Good Governance-doelen in Libanon erg traag te verlopen. En nu ben ik dus aan het onderzoeken waardoor dit proces nu zo traag verloopt en wat de rol van de VN en de Libanese politiek hierin is.

Hopelijk was het niet te saai verteld. Leuker kan ik het niet maken maar makkelijker denk ook niet… ;) ik ben nog lang niet uitgestudeerd en of ik het óóit ga begrijpen? :)