Koninginnedag op grote Libanese hoogte

De auto’s stonden weer twee rijen dik geparkeerd langs de kanten van de weg, m’n Palestijnse vrienden zaten er weer en de helft van de militairen was ook weer teruggekeerd naar hun kazernes.

’t Was opnieuw een heerlijke dag met een voorspoedige voortgang. Ook dit weekend zal ik nog wel hard moeten werken om alles op orde te krijgen wat me wel een beetje nerveus maakt zo nu en dan. Niet voor niets heb ik dan ook een uitgebreide mail geschreven aan m’n scriptiedocent dat het echt niet makkelijk is hier en ik tot nu toe nog meer gelezen heb dan de 30 pagina’s die ‘k geschreven heb.

Tussen de middag zat ik op m’n favoriete plekje onder de cederboom met het uitzicht over de Middellandse Zee. Natuurlijk met een extra grote Arabische koffie, wat de meneer van de koffie corner helemaal niet kan begrijpen wat ik kom toch immers uit Amerika volgens hem dus hoor ik een American blend koffie te kopen en niet zo’n veel te sterke Arabische waar Westerse vrouwen pijn in hun maag van krijgen. Nou ik niet hoor, hoe sterker hoe beter en zolang meneer me daarom een stempel extra geeft op de kortingskaart ben ik tevreden. Al snel kwam er een studente naast me zitten uit de VS die een master Middle Eastern studies doet hier. Enthousiast vertelde ze over haar studieobject over de Palestijnen in de diaspora (de grootschalige verstrooiing of verspreiding van een volk over verschillende delen van de wereld). Want ja, niet alleen Joden leefden of leven in de diaspora, maar net zo goed doen de Palestijnen dat. Ik moet ook op dit blog zorg dragen voor een zorgvuldige diplomatieke formulering van m’n zinnen, maar wat me opvalt is dat ze mij, zodra ze horen dat ik uit Nederland kom, al verwijten dat ik maar één kant van het verhaal zou weten. Zo ook de Amerikaanse studente. Nee, ik had nog niets gezegd over hét Midden-Oostenconflict of ze gaf zelf al toe dat men in haar vaderland kortzichtig en slecht ingelicht was over de twee kanten van de situatie en de pro-Israël houding niet altijd goed verdedigd kon worden. Het gesprek dat volgde was vooral informatief en voerde terug tot ver voor het Ottomaanse rijk. Tsjonge, je zou naast dat je heel graag nog wat beter Arabisch zou willen leren ook nog best geschiedenis of Middle Eastern studies erbij willen doen!

Eigenlijk moest ik al weer vroeg naar huis om me klaar te maken voor het Koninginnedagfeest op de ambassade. Lieve tijd, wat moest ik daar nu weer voor aan? Immers, geen idee of het nu vooral Hollandse backpackers zijn die rondzwerven in Beiroet, of juist chique zakenmensen of mensen die met een Libanese partner zijn getrouwd en hier zijn komen wonen? Zou ik uitgedost in het oranje moeten komen of toch degelijk en netjes zoals op een ambassade gebruikelijk is? Ik besloot dus nog even naar Soeks Beirut, het chique winkelcentrum, te gaan om een beetje te shoppen. Ze hebben daar die nette H&M en Zara dus het zou toch moeten lukken zou je zeggen. De grote oranje flodderbloes uit de Big is Beautiful-collectie van de Zweedse modeketen prefereerde ik toch niet, en een vuurrode jurk van het Spaanse modehuis leek me ook toch wat te overdreven. Een laatste poging voor een stemmige jurk leek te slagen totdat er een prijskaartje van 700 dollar aan bleek te hangen. Nu, daar moest ik nog even over denken, zei ik tegen de verkoopster. ;) Thuis had ik nog wel een net zwart met wit jurkje en met een rode sjaal, nieuwe oorbellen en wat armbanden zou het toch ook wel moeten gaan?

Bij het boetiekje op de hoek vond ik op de valreep zowaar prachtige wit- zwart- rode oorbellen, stijlvolle oranje armbanden en een dun rood haarbandje. Thuis was het dus alleen nog maar even m’n haar in de krul en gaan. Ik wed dat ik van alle Hollanders in Beiroet in geval van nood het veiligst woon want de ambassade is nog geen twee straten verder. Met de lift naar de 16e etage en dan nog de trap naar het dakterras. De ambassadeur heette me van harte welkom samen met z’n vrouw. En wat was het druk. Ik denk wel tussen de 60 en de 80 mensen. ’t Was stiekem wel weer lekker om even gewoon weer Nederlands te spreken. Iedereen met een ander doel in Beiroet natuurlijk. Van stage in het ziekenhuis, salesmanager van Heineken tot vluchteling in de oorlog en zo de Nederlandse identiteit verkregen. Een oud omaatje die op Curacao geboren was en nog maar een half woord Nederlands sprak had haar hele familie meegenomen waaronder haar kleinzoon aan wie ik natuurlijk direct werd voorgesteld. Hilarisch genoeg sprak hij ook een paar woorden Nederlands, die hij uit trots steeds maar bleef herhalen: "Stille wateren hebben diepe gronden". Uiteraard had hij geen idee wat dat betekende en toen ik het gezegde uitlegde begreep hij nog niets van de maffe zin. Nu ja, laat maar lekker in de waan.

Na een uurtje maande de ambassadeur tot stilte om het telegram verstuurd naar Hare Majesteit de Koningin met het ontvangen antwoord voor te lezen. Ook bracht hij de menigte nog even op de hoogte van het laatste politieke nieuws uit Nederland met de voor hem belangrijkste maatregel, namelijk dat de ambtenarensalarissen, waaronder dus dat van hemzelf, de komende twee jaar niet zouden stijgen. Zeer ernstig voor meneer natuurlijk! Ook benadrukte hij het belang van de veiligheid met de huidige situatie in Syrië. De omstandigheden kunnen ook voor Libanon zo omslaan en er bestaat dus altijd de mogelijkheid bericht te krijgen voor een evacuatie. Niet dat het ook nu al zo dreigend is hoor, maar de veiligheidsmaatregelen worden nu eenmaal opgeschroefd.

Het meest heerlijke vond ik wel het zingen van het Wilhelmus met z’n allen. Galmend over Beiroet met de duizenden lichtjes in de avond is ons Nederland dan toch even heel dichtbij. Jammer dat het zesde couplet niet meer doorging omdat de geluidsinstallatie er mee stopte. ‘Mijn schild en de betrouwen zijt Gij o God mijn Heer’ hebben we ook in Beiroet zo nodig!. ;)

’t Was laat toen ik thuiskwam en tijd voor een blogpost had ik dus echt niet meer. Net om 10 uur had ik een afspraak bij dezelfde nailsalon als vorige week maar mevrouw was er niet!? Typisch Libanees natuurlijk om zomaar midden op de dag de deuren van je winkel te sluiten maar ja. Ik zal eens gaan kijken of er inmiddels licht brandt.

Fijn weekend!