Min Beiruth

’t Was om 11 uur kerk zondag dus heel vroeg opstaan was niet verplicht, wat eigenlijk wel heerlijk was na een week bouwnijverheid naast m’n hoofdkussen om 6 uur ’s ochtends. Een oude taxi bracht me opnieuw naar de hoek met de hotel’s waar ik nog 5 minuten over had om over de haven te turen. De celebrities en andere rijken der aarde ontwaakten rond die tijd uit hun enorme jachten of rekten zich uit over de balustrade van de meest luxueuze hotels aan de overkant. Het Four Seasons hotel lijkt wel van dezelfde architect als van ons ministerie van onderwijs. Zo met een mooie zwierige gebogen punt aan de bovenkant, net als een vulpen; een heerlijke herkenning uit het mooie Den Haag.

Ruim voor tijd was ik binnen. Jammer genoeg kende ik geen enkel lied wat gezongen werd behalve het Halleluja van Handel maar dat was niet minder heerlijk om mee te zingen! Uit de kerk deden we weer koffie in de hal waar het een ontmoetingsplek was van mensen waar ik aan voorgesteld werd. Van ontwikkelingswerkers en werknemers van de Wereldbank tot en met professoren die ook op mijn universiteit werken en ook nog een groep studenten. Met allemaal moet ik uiteraard nog een keer afspreken maar de studenten vroegen direct of ik mee wilde voor lunch. Nou dat was gezellig natuurlijk!

Het appartement waar we terechtkwamen deed me nog maar eens extra dankbaar zijn voor het heerlijke plekje dat ik heb! Oud en rommelig, geen waterdruk op de kraan, een klein balkon met uitzicht op de muur van een andere flat en erg gehorig. Maar het was er niet minder gezellig om, hoor! Ik ben ondertussen specialist geworden in het maken van Arabische koffie dus dat kwam helemaal goed. Bij de studente in huis woont ook nog een oudere vrouw, nu ja, van middelbare leeftijd. Een zendelinge. Een hartelijk en spontaan mens en maar door een ding gedreven: de Bijbel doorgeven. Eigenlijk doet ze dit op een heel bijzondere manier, namelijk niet door zelf te gaan preken en allemaal mensen aan te spreken, maar door het kopiëren van een DVD met daarop het Lukas-evangelie verfilmd. Dit doet ze allemaal zelf met als het gevolg dat de kamers van het appartement vol met dozen staan met gekopieerde en nog lege DVD’s en als ze maar even tijd heeft stopt ze de gebrande versies in plastic hoesjes. Twee soorten heeft ze, allebei met zes talen, voor Afrika en Azië. Aan iedereen die maar wil geeft ze een DVD, maar vooral aan de meisjes en arbeiders die hier werken in de huizen of industrie. Toen ze me naar huis bracht ging ze hier gewoon mee door: overal waar ze maar meisjes of arbeiders zag lopen stopte ze even en na het gedag zeggen geeft ze de enthousiast de DVD. ’t Is volkomen legaal omdat Libanon immers een half Christelijk, half Islamitisch land is. Ik heb echt bewondering voor haar! Onbaatzuchtig zet ze zich in om de goede boodschap te verspreiden aan ieder die het wil. Een voorbeeld? Ik denk ieder het zijne.

Oh, en nu vergeet ik nog te vertellen dat ik afgelopen week al een paar keer was gebeld door een onbekend nummer en er wel een voicemail was ingesproken maar die kon ik niet afluisteren. Gister dus weer maar nu was ik op tijd om op te nemen. En wie was het? Shumi! Tsjonge wat was ik daar blij mee! Ze vroeg of het met me ging en of ik nog moest huilen. Haha nee dat valt wel mee hoewel ik haar wel mis natuurlijk. Vervolgens hing ze weer op (?). Mmm vreemd dacht ik maar het kon natuurlijk ook dat ze niet mocht bellen! Na 5 minuten werd ik weer gebeld en nu was het een gebrekkig Engelssprekende man, naar bleek de baas van de agency. Toe maar! Hij vertelde me dat Shumi over me had verteld en dat ze me graag wil zien. Ja, dat begrijp ik en ik wil haar ook wel zien maar meneer sommeerde me om direct maar te komen, de agency lag 15 minuten buiten de stad en met de taxi zou het goed te doen zijn. U begrijpt, ik durfde dat toch echt niet aan. Die agency’s zijn zo malafide als het maar zijn kan en niet dat ik bang ben dat ik nu straks zelf sta te poetsen en boenen bij een Libanese sjeik maar toch… Stellig beloofde ik aan Shumi om een keer langs te komen als ik samen met mevrouw zou zijn. Toen was ze weg.
We zien wel. Ik heb het nummer van die vent dus als mevrouw met me mee wil vind ik het best. Alleen maar hopen dat het Shumi goed zal vergaan!

Vanmorgen deed m’n beste taxichauffeur er notabene een uur over om me naar de universiteit te brengen. Ja mensen… soms wel verschrikkelijk hinderlijk het verkeer hier. En gezond kan het ook niet zijn. Ramen open en met z’n allen staan we zonder roetfilters te gassen en te toeteren zomaar een half lang uur op de zelfde plaats. Alles kriskras door elkaar… sommige houden er van om door het verkeer hier te rijden maar ik zou er echt niets van bakken hoor! Maar… aangezien ik met nog twee mannen in de taxi zat was het maar 3000 dollar! Kassa!

‘k schoot weer heerlijk op vandaag en ik ben al een heel eind. De VN komt zo steeds dichterbij en ik kan al tot mooie hypothesen komen. ’t Was bijna hilarisch dat er één of andere hoogwaardigheidsbekleder vandaag de universiteit bezocht die tegelijk met mij de hoofdingang betrad. Uitgebreide pers was er ook, wat ik in de eerste instantie niet doorhad waardoor ik weer lekker lomp voorlangs kruiste op de trappen. Vervolgens kwamen ze ook nog naast me op de bankjes zitten voor een interview en of dat nog niet genoeg was kwam ik om half 6 ook weer uit de bibliotheek gelopen net toen ze dat filmden. Haha net of zo’n lange Hollandse blonde representatief is voor de gemiddelde student hier. Nu ja, ze zien maar wat ze er mee doen, alvast sorry :)

Vanavond zou ik een diner hebben met het artsenechtpaar en een groep vrienden maar dat gaat niet door omdat er zieken zijn. ’t Geeft mij de gelegenheid om nog eens heel hard verder te werken! En jullie in Nederland: het hoofd koel houden aub ondanks alle politieke impasses. Lieve tijd waar moeten we nu weer naar toe met z’n allen. Eerlijk gezegd had ik dit nooit en nooit verwacht. Ik heb me dan ook voorgenomen om voorlopig geen politieke voorspellingen meer te doen. Maar dat kan ook zeker hier in Libanon niet dus dan hebben we alvast een, maar ik weet niet of ’t een goede is, gemeenschappelijke deler :)

Oh en weet u wat zo leuk is? Ik heb een uitnodiging gehad van de ambassade om vrijdag Koninginnedag te komen vieren! Kijken of ik nog ergens iets oranjes kan scoren hier of daar.