Net als Hollandse koeien

Eigenlijk wordt het steeds moeilijker om een plekje te vinden om jullie te schrijven maar aangezien het ook van mijn kant een groot genoegen is om in m’n eigen moedertaal alle belevenissen van de dag op te schrijven, kan ik het ook deze avond niet laten.

Ja, het was druk vandaag. De professors gesproken, veel gezien en gestudeerd en ondertussen krijg je altijd zoveel van het Libanese leven mee waar je steeds weer zoveel van leert heh?! Vanmorgen waren het m’n Palestijnse ‘vrienden’ die me al weer toezwaaiden toen ik aan kwam lopen. Maar dan heb ik al een spoor gehad van de beveiliger om de hoek, de jongens van het tankstation met de daarbij behorende wasstraat, de meneer van de boekhandel, de meneer van de parkeergarage van de bank, de zwerver bij de containers en dan de jongens. Maar vanmorgen wilden ze me ook een hand geven. Het begint dan met wat smoezen onderling, blijkbaar omdat ze wat willen, of me wat willen vragen. Een bijdehante uit de groep neemt dan heldhaftig het voortouw om me in het Arabisch te groeten, me een goede dag te wensen en vervolgens stak hij deze keer ook spontaan z’n hand toe. Nou, en toen volgden er nog 20. Wat moesten ze lachen om m’n stevige handdruk in hun smalle handen!

Aan het einde van de middag toen ik nog een paar uur in de bibliotheek ging studeren was het opeens een drukte van belang langs de kant van het raam. Ik bleef rustig zitten en een jongen kwam later vertellen wat er aan de hand was… Ja… twee katten bedreven de liefde met alle geluiden van dien. ;) Nou, ik kan niet geloven dat ze dat nog nooit gezien hebben want echt, ik heb hier nog geen zwerfhond gezien maar poezen des te meer. Over-, overal zie je ze en niet te vergeten hoor je ze! Ze lopen duidelijk in het wild maar ze komen gerust naar je toe en onder het studeren naast je liggen om wachten of er uit de tas nog iets lekkers op de grond valt. Vanmiddag dus grote hilariteit voor het raam om de liefde van de katten. De jongens aan de overkant vroegen in de zelfde roemoerige vijf minuten van de anders zo stille zaal waar ik vandaan kwam. Uit Nederland vertelde ik, vlak bij Amsterdam maar ik studeer in Den Haag, waar ook het Hariri tribunaal is zeg ik er altijd bij. (Eigenlijk in Leidschendam maar dat begrijpen ze toch niet.) Even dacht de toekomstige hartchirurg na… “Oh” zei hij: “Amsterdam is toch de stad waar mensen doen wat de poezen net deden gewoon op straat voor een raam?" Haha, heel discreet gezegd ja! ;) Nou, het zou een droom zijn volgens hem om nog eens naar Amsterdam te gaan!

Ja, en nu zit ik voor mijn doen nog met een groot probleem, namelijk dat m’n portemonnee, ja ’t was m’n eerste design item dus ik was er erg aan gehecht, echt aan vervanging toe is. Door m’n paspoorten, alle pasjes, bonnetjes, postzegels, muntgeld en het vele, vele Libanese papiergeld (niets waard hoor) is m’n rits nu helemaal aan gort en dus moet ik echt een nieuwe, het liefst natuurlijk weer zo’n mooie. Echter, nu wil het feit dat ze hier portemonnees genoeg hebben, hele mooie ook, en ook net zo’n grote als ik wil maar óf het is een echt designer van minstens 250 euro, of een heel prachtige nagemaakte van echt leer voor 90 euro, of een zelfde alleen dan van nepleer voor 30 euro. Echt, het is bizar, omdat ik echt geen twijfelaar ben maar ik ben al wel tien keer een zelfde winkel in en uit geweest niet wetende wat ik nu moet doen. Eigenlijk ben ik gewoon tegen nep want ik vind als je het niet kunt betalen, en het is ook een beetje bizar dat je als gewone student zo’n dure wil, je gewoon een andere moet zoeken en daarbij moet je echte designers niet willen bedriegen met een nepperd. Maar toch… dit ís immers m’n kans om het toch te doen. Who knows? Tjonge maar nu ik dit typ zit ik ook te bedenken hoe belachelijk het eigenlijk is dat ik dit met jullie deel en aangezien jullie nu toch zullen weten dat het nep is als ik opeens met een vette Prada aan zal komen zetten. Dus… nee hoor… miss Es spaart nog even door, óf ze moet opeens een rijke oliesjeik tegen het lijf lopen die haar er gul één toestopt. ;)

Over winkelen gesproken. Zaterdag had ik een heel mooi jurkje gescoord voor niet al te veel. Een prachtige stof met een vierkante hals en prachtig geborduurd. Echt een beetje oosters maar toch goed draagbaar. Iedereen vond ‘m mooi dus ik dacht net toen ik naar huis liep eens kijken of ze nog een andere kleur hebben. En jawel een prachtige pauwblauwe en een zeegroene. M’n oorbellen passen er ook prachtig bij dus dat is mooi. Toch maar even voor de zekerheid vragen aan de verkoper wie die jurken nu eigenlijk dragen. En jawel… schaamte toen hij schaterlachend vertelde dat ik ze hier echt niet aan kan overdag want alleen Arabische vrouwen dragen ze in bed! ;) haha zo’n vermoeden had ik al, maar wat kan het mij schelen. Ik bén immers geen Arabische vrouw maar een volblonde en ze staan prachtig dus vooruit!

Terug in de taxi had meneer nog een leuke vergelijkingen en/of compliment. Uit Nederland? “Oh de koeien daar zijn er net zo groot als u bent dus dat klopt”. Dank u meneer! ;)