Hard werken met veel plezier

’t Is zeker geen Luilekkerland hier en er moet hard gewerkt worden. Ah natuurlijk hebben we ook heel veel plezier al is het maar om de spraakverwarring die er zo nu en dan nog steeds is of om de domme dingen die we zeggen. Gister en vandaag ging het al de hele dag over het menselijk lichaam. ‘t Lijkt een beetje op het liedje van ‘hoofd, schouders, knie en teen’ leren maar dan anders. ;)

Gister was ’t weer een lange dag. 6 uur opstaan om de laatste opdrachten voor te bereiden en tot ’s avonds tot laat door maar natuurlijk niet zonder halverwege de avond een uurtje in de Pub. Gisterochtend kwam er weer een nieuwe lading studenten en ik moet zeggen dat het toch wat anders voelt om niet meer helemaal een kleuter op school te zijn. ’t Zijn alle 4 Duitse globetrotters waarvan er een bij mij in de groep komt.

Bij de familie gaat het nog best. Mevrouw helpt me zo lief met de grammatica en meneer brabbelt leuk tegen me om het politieke nieuws uit te leggen. Omdat ik zoveel op school zit en ’s avonds of studeer of weg ben krijg ik natuurlijk niet heel veel van het gezinsleven mee behalve dan de maaltijden. Ik heb helaas geen vergelijkingsmateriaal hoe het bij andere Franse gezinnen gaat maar ik moet er werkelijk om lachen en fronsen. Maandagochtend was er geen stokbrood, of een stompje van 5 cm wat niet meer door te snijden was zo hard als het was, en aangezien ze zondag niet naar de boulangerie om de hoek waren geweest moest ik het doen met nog een klein laagje houdbare melk en wat cornflakes. ‘k Heb ook maar wat in het pak laten zitten want anders had meneer geen ontbijt. Nu ja, meneer was zeer vereerd dat ik met hem ontbeet en gebaarde al smakkend wat er wel niet op de radio gezegd werd. ’s Avonds zijn het ook geen culinaire hoogstandjes hoor. Gister om 9 uur ‘s avonds werd ik aan tafel geroepen waarop brokken gekookte winterpeen plakjeskomkommer en stokbrood werden geserveerd. Op een ovenschaal lagen plakken ham waarvan ik veronderstelde dat ze heerlijk warm waren maar nee, blijkbaar kan je ze ook zo rauw uit een blik eten. Ach, met een beetje tomatenketchup gaat het al snel hoor! Met m’n koffie probleem is trouwens opgelost. ‘k Heb Martiene’s raad opgevolgd om van die staafjes Nespresso oploskoffie te kopen. Heerlijk !

Met de ‘Stultans’ gaat het trouwens goed, of tenminste als ze geen hartaanval hebben gekregen van de schrik vanmiddag. De ene die altijd goed oplet is verplicht bevorderd naar een groep hoger waardoor Sultan nu ook wat moet proberen. Niet zelden liggen we dubbel van het lachen om z’n komische uitspraak nu we ‘m voor het eerst horen praten maar nadat ik hem een bemoedigend knipoogje heb gegeven omdat we immers in het zelfde schuitje zitten is hij bijgedraaid. Hij kwam zelfs bij me zitten in de lunch hoewel die nog niet met me praat maar alla. Vanmiddag na de les had ik een broodje gekocht voor op de fiets. Aangezien de wegen in Frankrijk van een benarde kwaliteit zijn waardoor m’n tas in het mandje voorop m’n fietsje er met mijn snelheid er ieder moment kan uitstuiteren, moet ik die met de een hand vasthouden. In m’n andere het broodje ging best op een lang stuk fietspad. Totdat ik twee mannen naderde die wijdbeens midden op het fietspad liepen. Ik nog een beetje bellen omdat ik immers niet kon remmen maar het hielp niets omdat de heren zoals gewoonlijk oordopjes in hadden en ik veel te snel naderde. Het enige wat ik op ’t laatste moment nog kon schreeuwen was: ‘Hi guys!!!’ In een fractie stoven ze beiden een kant op en suisde ik ternauwernood tussen de sultans door. Door de grote slinger die ‘k maakte verloor ik natuurlijk m’n broodje en toen ‘k achteromkeek de sultans in grote ontsteltenis achterlatend. De eerste 50 meter kon ik niet trappen van het lachen… Nu ja, ‘k zie morgen wel of ik met deze actie het credit van m’n knipoog voorgoed verspeeld heb en of de heren überhaupt de shock te boven zijn gekomen…

Vanmiddag was het heerlijk weer!! M’n hele hebben en houwen voor de studie boven op de berg gesleept. Pft wat een klim. Vanavond nog even naar de Pub en morgen weer een lange dag. Ik houd het zeker nog wel even uit bij de kloosterzusters dus ne vous inquiétez pas!