Uitersten

Hoe die Spanjaarden het toch doen is me een raadsel. Tot drie uur ’s nachts in de Pub zitten, een paar uur slapen maar toch een en al energie en power overdag. ’s Avonds begint het zelfde rondje weer om 9 uur bij de fontein. Ik kan onderhand niet meer en zat de laatste les al bijna te slapen ;)

Vandaag was ’t vooral moeilijk. Omdat het deze week de laatste lesweek is voor veel studenten die vrijdag het eindexamen moeten maken wordt alles, dus ook wat ik nog helemaal niet gehad heb, herhaald in een sneltreinvaart. 9 uur les is dan best veel maar ook wel weer oke. Wat een frustratie trouwens om tussen de middag een half uur (!) in de rij van de kassa in de supermarkt te staan. Fransen hebben kennelijk alle tijd van de wereld en maken ook nog eens rustig een praatje met de kauwgomsmakkende caissière. Nou dan zijn 5 minuutjes in de zon om je stokbroodje op te knabbelen best kort hoor aangezien ik ook nog even tussendoor naar de stad was gesjeesd om een Frans- Engels woordenboek te kopen wat ik al een week hopeloos miste.

M’n zeer stevige Spaanse ‘vriendin’ is ondertussen echt een vriendin geworden. Ach, wat moeten we lachen om elkaar. Het gekke is dat we nauwelijks met elkaar kunnen praten omdat ik haar Spaanse accent echt niet kan verstaan en ik volgens haar geen goed gezicht heb, of in ieder geval niet de juiste spieren gebruik om non-verbale communicatie bij het woord te voegen. Tsja, mijn temperament is inderdaad nog niets vergeleken bij de hare ;) Maar jullie zullen zich afvragen hoe het dan wel gaat… Nou, gewoon midden in de klas roept ze opeens ‘Ah esthèèèrrr je t'aime!’ of opeens schatert ze het uit van het lachen omdat ik iets zeg wat ze weer anders begrijpt en geeft een dikke knipoog of opeens krijg ik als ze achter me langs moet lopen een dikke plakzoen op m’n wang. Haha! O, eigenlijk is ze natuurlijk helemaal geen Spanse maar een Catalaanse! (Ik hoop dat je in het Nederlands zo iemand noemt die uit Catalonië komt.) Ze studeert trouwens fysiotherapie en aangezien ik als ik een beetje stress heb met m’n vingers ‘knak’… oprecht boos kan ze op me worden! Shag rookt ze als een ketter en toen ik terug kwam van even ‘koffie’ halen beneden doorzocht ze m’n tas voor een aansteker. ’t Lukte alleen niet erg omdat alles schudde van het lachen om m’n kleine sigaartjes waarmee ik al bijna twee weken doe en volgens haar bizar lange filters hebben. Gister begreep ik uit de Spaans- Franse gebrabbel dat ze m’n jurken te deftig vindt, zelfs zo dat ik zo de regering in kan. Nou, vergeleken bij haar kledij zal dat zeker zo zijn, maar volgens mij zijn mijn luchtige zomerjurken nou geen dresses to impress maar misschien volgens Catalaanse begrippen… Vrijdag gaat ze al weer weg. Wat zal ik d’r missen!

De laatste les was een cultuurles die een keer in de week door een soort overenthousiaste vrouw uit de stad wordt gegeven. Vorige week ging het over articulatie en vandaag was het wijn en kaas proeven. Nu ja, zo aan het einde van de dag helemaal niet erg natuurlijk, behalve als je eerst een half uur alle gastronomische termen van het Franse kaasmaken moet vervoegen. Onder de proeverij werd ik opeens in het Nederlands aangesproken door een echtpaar uit Groningen die een paar groepen hoger een week lessen mee volgen. Grappig om weer even Nederlands te spreken al hoewel de half Belg- Mexicaan Carlos het ook steeds meer probeert.

Uit de les zou ie met me meefietsen aangezien z’n Japanse liefje –zoals hij dat zo leuk op z’n Vlaams noemt- een paar dagen in Lyon is. Ja ja, het lijkt er alles op dat z’n charmeurpoging om de tien jaar oudere advocate aan de haak te slaan geslaagd is. (Wie weet doormijn goede raad. :}) Onder de laatste les was het jammer genoeg toch gaan hozen zoals het weerbericht voor de hele dag had voorspeld maar wat vooralsnog was uitgebleven. Maar nee, Carlos wist een sluiproute om zo snel mogelijk thuis te zijn in Barbaraz. Van die sluiproute heb ik niets gezien en in plaats van 20 min in de stromende regen te fietsen werd de tijdsduur door de zogenaamde sluiproute verlengt met 35 min. Bibberend van de kou en druipnat stond ik in de mezelf veroorloofde lift in plaats van 2x4 trappen op te moeten klimmen.

Nou, dat gaat vanavond geen Pub worden maar zelfs een heerlijk lange studieavond aangezien het eten voor de verandering al op tafel stond toen ik om kwart over 7 binnen sopte. Morgen maar een half dagje en als het lekker weer is trekken we de bergen in.