Twaalf nationaliteiten… een doel

Vandaag wordt het maar een korte hoor mensen. Laat ik met het goede nieuws beginnen, of eigenlijk is er geen slecht nieuws maar de zon is gaan schijnen!!

Vanmorgen op m’n fietsje regende het natuurlijk weer maar ja, dat ben ik ondertussen al gewend. Onder de colleges vanmorgen heeft het ook nog onophoudelijk geplensd of 'il pleut des cordes' zoals ik vandaag heb geleerd. Maar zowaar, toen mijn vrije middag begon met een heerlijk uur shoppen begon het zonnetje te schijnen.

Blijkbaar waren de Fransen ook opgelucht dat het weer mooi weer was, want toen ik besloot met m’n boeken, schriften, ansichtkaarten, fototoestel en I-pod in het park op een bankje te gaan zitten was ik zeker niet de enige. Hier in Frankrijk hebben ze kennelijk ook last van hang-ouderen want alle bankjes waren bezet en toegangspaden geblokkeerd met rotators en scootmobiels. Erachter tussen de bomen hingen de tieners tegen mountainbikes en de fietspaden waren overbevolkt met franse vaders en moeders die hun kinderen onophoudelijk terugroepen en zo bang zijn dat hun kroost ieder moment op het hoofd valt dat ze allemaal permanent een helm dragen. Nu ja, ik nam gewoon tussen de oudjes plaats op een nog nat bankje en met m’n muziekje op was alleen de zon op m’n huid al zo heerlijk!

O ja, in de klas gaat het best! Steeds beter en ik durf ook meer te praten ;). Het is heerlijk dat je met studenten in de klas zit die allemaal echt willen leren en allemaal een speciale reden hebben om Frans te studeren. Natuurlijk, de jonge Spaanse groep vindt het gewoon leuk om een tweede taal te spreken maar sommigen hebben ook een heel speciale reden. Zo zat ik vanochtend naast Annie uit de VS. Hoogzwanger en heel serieus aan het studeren. Toen ik vroeg waarom ze er ’s middags niet is vertelde ze me dat ze de lessen om en om volgt met haar man omdat ze zendeling worden in Afrika en daarom Frans moeten leren in een jaar. Een andere klasgenoot gaat vliegen bij de MAF en moet een zware test doorstaan waardoor hij ook goed Frans moet leren spreken. Een volgende klasgenoot is bemiddelaar in het Noord- Ierse conflict en moet dit in het Frans kunnen rapporteren aan de Europese Commissie. Nu ja, en zo nog een paar meer. Toch heerlijk en bijzonder om in zo’n studiegroep te zitten.

En dan vanavond. M’n Spaanse vrienden hadden gevraagd of ik alsjeblieft ook mee uit eten ging. Nu ja, waarom niet. Bij de fontein hadden we afgesproken om half 8 vanavond. Maar niet alleen de Spanjaarden waren er, ook ongeveer 20 andere studenten uit het klooster! Wat een gezelligheid maar ook een Babylonische spraakverwarring… Tegen de Spanjaarden spreek je Frans omdat dat de gezamenlijke taal is, tegen de Britten, Amerikanen en Australische Engels, tegen de Duitser en Tsjech Duits, en tegen een half bloed Belg en Mexicaan een beetje Nederlands en Frans door elkaar. In totaal zaten we met 20 personen en dus met 12 nationaliteiten aan tafel. Heel veel lol en naast ieder pizzabord een woordenboek.

’t Concert wat op de binnenplaats van het kasteel op de berg midden in de stad gegeven werd ging nog wel even door. Ik ben naar huis gegaan omdat het toch nog wel 20 minuten fietsen is naar Barbaraz en ’t morgen weer een hele lange dag college is.

Bonne nuit!