Negen uur college

Dat heb je er nu van. Van ’s middags slapen kan je ’s nachts niet slapen en als je dan eindelijk slaapt verslaap je je ’s ochtends… ’t Was precies half 9 (de tijd om al in de klas te zitten) toen ik wakker schrok. Geen wekkertje horen piepen maar dat deed er niet toe, het was zaak om zo snel mogelijk op de fiets te zitten. 't Was nog een baal momentje dat het precies weer ging regenen toen ik met m’n vrolijke zomerjurk op m’n kleine lichtblauwe fiets stapte. Ik dus weer terug naar boven om m’n halfgare paraplu toch maar te halen om zo in ieder geval m’n haar en make-up droog te houden. Maar nog voordat ik het centrum van Chambery had bereikt, weer de weg kwijt was geraakt, als een zombie midden op een druk kruispunt stond omdat het ‘fietspad’ opeens was opgehouden, m’n paraplu nog maar twee staken had, m’n jurk onderweg onophoudelijk opwaaide en zonder handen fietsen geen optie was besloot ik de paraplu in de eerst volgende vuilnisbak te gooien en natte kleding, uitgelopen make-up en nat haar op de koop toe te nemen.

’t Was iets over 9 toen ik al druipend bij het klooster aan kwam. De kittige secretaresse kon er wel om lachen en schaterde om de reden waarom ik te laat was waarna ze me in de klas bracht en het ‘hele verhaal’ voor de klas uit de doeken deed. Nu ja, ik mocht nog gaan zitten maar moest wel direct mee doen.

Pft. Dat was me weer een dagje. Met een extra articulatieles erachteraan was het kwart voor zeven toen ik net het klooster verliet. Vanmorgen ging het echt heel goed. Maar ’s middags moest ik met een groep hoger mee doen zodat ik de taal extra snel zal leren als het niveau eigenlijk iets te hoog is. Om eerlijk te zijn baal ik daar wel een beetje van. Natuurlijk is het heel heerlijk om snel een taal te leren maar het is best intensief om in drie weken te leren waar een Frans kind 10 jaar over mag doen. En hoewel ik het zo heerlijk vond dat ‘k geen huiswerk bleek te hebben de eerste dagen is daar nu nog allerminst sprake van. Bergen… ;) nu ja, ik moet ook niet klagen. Met een uitzicht op een prachtige Alphenberg en eindelijk een avondzonnetje wat door komt; wat een heerlijkheid!

O ja, zal ik nog wat meer over m’n huis vertellen? Ik woon dus bij een familie in Barbaraz, een klein plaatse naast Chambery. Ze hebben een dochter van 28 die net terug is van wereldreis. ‘n Heel leuke meid die goed Engels spreekt. Een zoon van 24 woont samen in Lyon. Zelf zijn monsieur en madame rond de 60 maar werken niet meer. Het appartement op de vierde verdieping is best groot met 3 badkamers, 5 slaapkamers een mini keukentje en een kleine woonkamer. Blijkbaar houden ze van geel want werkelijk alle muren en duren zijn geel of licht oranje geverfd en voor het gemak ook veel van de plafonds. Ze houden ook wel van antiek gezien de meeste meubeltjes maar wat een moderne stoel van een soort koeienhuiddesign er tussen doet snap ik niet helmaal. Ook planten zijn favoriet want werkelijk het hele huis staat vol met manhoge ‘bomen’ in potten op van die rolplateau’s. En niet te vergeten de poes waar het hele huis omheen ingericht is. Ieder vertrek heeft een krappaal om het beest te vermaken, in iedere badkamer een kattenbak en op alle stoelen en banken liggen kleden tegen de haren. Desondanks zit iedereen er op wat resulteert in kleding vol met kattenhaartjes.

Van het rommelige geheel is niets te zien in mijn kamertje hoor. Een grote tafel als bureau, een kledingkast, een echt marmeren make-uptafeltje en een bed wat enorm kraakt en heel, heel hard is. ;)
Meneer is een gezellige dikkerd die helemaal gek is van tennis. Hij beheert met trots de naastgelegen tennisbaan en speelt zelf ook vervent. Mevrouw is ook echt aardig. Ze helpt me zo goed en zo kwaad als het kan met Franse grammatica en met de uitspraak. Tsja en verder nog… o ja, omdat het vakantie is eet de familie pas om kwart over 9 ’s avonds. En dan heb ik zoals nu zoooo’n trek na een lange dag college. ‘k Heb stiekem een mueslireep gekocht om een paar uur trek te overbruggen…

Bonsoir!!