Allemensen… dat was me een dagje

’t Was vanmorgen 7:45 toen m’n wekkertje me wakker piepte. Aangezien ik me ‘pas’ om 9 uur op het klooster hoefde te melden en Anne-Camille me weg zou brengen had ik voor mijn doen alle tijd. Ik kwam er alleen wel achter waarom Fransen iedere morgen naar de bakker gaan voor brood aangezien het stokbrood van de vorige dag zo hard als een kei geworden was. Maar ja, met een beetje jam ging het net.

Keurig op tijd kwamen we aan bij een mooi gebouw, een beetje kasteelachtig, bleek dit al het klooster of de school te zijn. Anne-Camille stelde me aan de receptioniste voor die in een moderne versie van een zwarte kloosterjurk me met kittige klakpasjes voorging naar een klein klaaslokaaltje. Drie Spanjaarden en een Chinees zaten er al. Toen ik me voorstelde lukte dat al geen eens omdat niemand nog een woord Frans sprak en Engels al helemaal een uitheemse taal bleek. Nu ja, ‘Espanjol’ en ‘China’ was voor dit moment voldoende. Na een paar minuten kwam de receptioniste terug met een instaptoets om het niveau te bepalen wat ze in een sneltreinvaart in het Frans probeerde uit te leggen. Na driekwartier zouden we worden opgehaald voor een mondeling test.

Na een paar vragen kwam ik er al achter dat het de zelfde test betrof die ik gisteravond online had moeten maken, maar goed, ’t zal wel… Een kleine Francoise kwam me na het maken van de test halen voor de mondeling. Oke, ’t ging zeker niet perfect maar ik kon in ieder geval duidelijk maken waarvoor ik Chambery had gekozen en wat voor studie ik deed. Omdat ik de super-intensive course volg, krijg ik 30 uur per week les. Op maandag, woensdag en vrijdag van half 9 tot half 6 en op dinsdag en donderdag tot half 1 ’s middags. En… omdat ik vanochtend al de halve ochtend had gemist door de test mocht ik niet mee met de introductie en de rondleiding door de stad maar moest ik meteen naar de klas om in te stromen bij niveau 2.

Nou, daar zat ik dan. Tussen twee flinke sjeik-kinderen uit Quatar die steeds maar over en weer sms’ten. De rest van de groep bestond uit twee Britten, een Russin, een Bulgaar en een twee Spaanse meiden. Geen woord Engels of Duits mocht er gesproken worden en zelfs toen ik graag wilde verzitten omdat ik het bord niet kon lezen moest ik ’t maar in het Frans proberen te vertellen. ;) ’t Niveau van deze grammatica les bleek pittig maar na de middagpauze viel de spreekvaardigheidles alles mee.

Met twee korte pauzes tussendoor ging de lange dag nog best snel voorbij. M’n medestudenten bleken ook best aardig en vooral leuk dat de Britse jongen net z’n master in Political Science had behaald en graag de wereld van het politieke onderzoek in wil. Hij is verschrikkelijk links dus dat zal fijne discussies opleveren. ;)

Na schooltijd zou mevrouw Philippon waar ik in huis ben me komen ophalen. 'n Pittig wijfie blijkt het die geen woord Engels spreekt. Nu ja, oefening baart kunst. Meneer is naar de tennis dus die zal ik zo wel ontmoeten. Het weer is ondertussen ook perfect dus als jullie ’t niet erg vinden trek ik het park in met een prachtig boek!