Het symposium gepresenteerd

Nog even het verhaal van vandaag voordat we morgen vroeg naar Cochin afreizen. We moeten er morgen wel om 5 uur al uit om de trein van half 7 te halen dus ik zal proberen het kort te houden zodat ‘k snel kan gaan inpakken en slapen.
Vanmorgen ging om 6 uur m’n wekkertje om me nog even voor te kunnen bereiden voor m’n presentatie die om 11 uur gepland stond. ’t Was nog lekker stil in de school en ’t internet deed het super snel omdat nog niemand online was denk dus ’t werk schoot ook lekker op. Om half 8 kreeg ‘k echt wel trek in een fles water en een banaantje dus eerst maar even naar de keuken gelopen waar de kok me zeer verbaast aankeek maar ’t hem niet lukte om z’n verbazing van ’t vroege tijdstip aan me in het majalayam uit te leggen…
Kwart over 8 was ‘k eindelijk klaar met m’n tekst en ben eerst maar even lekker gaan douchen en met de jongens gaan ontbijten. Daarna moest ik m’n tekst nog uittypen en printen dus dat zou nog effe buffelen worden om ’t voor 11 uur gereed te hebben. ’t Kwam dan ook heel goed uit dat father Anthony kwam vertellen dat ’t beter uit zou komen als we ’t symposium pas ’s middags om kwart voor 3 zouden beginnen dan om 11 uur. Super!! Na ’t uitprinten heb ‘k m’n speech nog een paar keer hardop opgelezen om een beetje te oefenen met de uitspraak en de tijd in de gaten te houden. Na de lunch -waarvoor George opeens aan kwam zetten met een hele tas vol met een soort nasi en kip in satésaus en de anderen het moesten doen met rijst en kurry- was er nog even tijd om onder anderen m’n vorige blog te schrijven en wat voor school te doen. Om iets voor 3en was het dan zover. Eindelijk kon het doel waarvoor we naar India waren gekomen gepresenteerd worden. De jongens allemaal spik en span met keurige lange broeken en gestreken overhemden. Met z’n alleen hadden we best een mooie PowerPoint en om de beurt kregen we gelegenheid onze speech voor te dragen. Voor de belangstellenden: Bram deed de inleiding inclusief een kort inleidend filpje met daarna uitleg over de definitie van globalisering. Daarna was ik aan de beurt met als onderwerpen culturele- economische- en politieke- integratie. Na mij kwam Erik die ’t had over het belang van onderwijs voor een globaliserende samenleving. Na Erik Wilco die het belang van veiligheid toelichtte waarna Paul het had over het verschil tussen arm en rijk en de balans hiertussen. Aron sloot af met een betoog over geluk en of we gelukkiger worden als we meer geld te besteden hebben of dat we alleen gelukkig zijn als we geen materiële verlangens meer hebben. De studenten vonden het, hoewel ’t allemaal erg nieuw was erg boeiend en we werden na afloop overladen met schouderkloppen en handdrukken dus wat dat betreft zijn we zeker niet voor niets naar India gekomen. Ook persoonlijk heb ik veel geleerd van het onderzoek naar mijn onderwerp en alleen al het lezen van ’t boek bracht me tot nieuwe inzichten met daarbij nog de enorm snel veranderende economisch klimaat van India waarin we ons nu bevinden.
Na de presentatie moesten we ons in allerijl omkleden om naar de vrouwen van de zaterdagschool te gaan. ’t Was nog een uur rijden en door de bergen in ons kleine jeepje was weer even een beproeving maar de ontvangst die we kregen maakte alles goed. We waren amper uitgestapt of een stuk of 6 vrouwen met aanhang kwamen ons al op de veranda tegemoet met bloemen voor ons en omdat George denk als een lopend vuurtje verteld dat we zware alcoholisten zijn die graag bier lusten hadden ze ook hier het bier koud staan met een voorwaarde dat we snel een glas opdronken voordat father Anthony kwam die eerst even bij een zieke buren was wezen kijken. (gek, maar blijkbaar mocht hij ’t niet weten) Maar voor mij ging de gastvrijheid nog verder toen ze ook nog een fles rode wijn voor mij opentrokken en m’n glas deze keer nok vol schonken met ’t mierzoete spul. ‘k Was voor de rest van de avond echt een soort speelbal die hier moest kijken, daar moest praten, naast die moest zitten, telefoons kreeg ik in m’n handen gedrukt om toch maar met studerende kinderen te praten enz… Ondertussen druppelden nog meer echtgenotes, buren en zelfs de priesters van de lokale kerk binnen om ons maar even te zien. De jongens vonden ’t geloof ik niet geweldig allemaal, maar ach, ze doen allemaal zo hun best voor ons dat we ’t echt moeten waarderen!
Net weer terug gehobbeld in ons jeepje. Bij thuiskomst nog even met z’n allen gezeten aan de cola die we onderweg hadden gekocht. Ook nog even met thuis geskyped om even gedag te zeggen tot maandag omdat we een paar dagen niet bereikbaar zijn. ‘K moest nu nog even wat spulletjes inpakken voor morgen en met de zorgzame instructies van father Anthony kunnen we morgen met en zeer gerust hart op pad naar waarschijnlijk weer een ones in a life time experience… the Backwathers van Cochin! Fijn weekend alvast!!!