Op kraambezoek...

’t Was vandaag een echte studiedag! Na het ontbijt, waarvoor ik tot grote ontsteltenis van de jongens 5 minuten te laat was en na groot commentaar toch nog een parotta (die taaie pannekoek) met honing mocht nuttigen, zijn we geen eens naar Engels geweest maar direct begonnen om onze presentaties over globalisering en wereldburgerschap verder af te maken. Hoewel bij mij nog niet helemaal af is begint ’t toch wel heel aardig te lukken. Nu de tekst nog voldoende uitwerken en uit het hoofd leren waarna ik in ieder geval klaar ben om mijn bijdrage aan het symposium te gaan leveren. ‘K ben benieuwd hoe ’t bij de jongens zit maar laat me verrassen…
Tijdens zo’n studiedag zitten de jongens bij elkaar in een lokaal naast hun kamer waar ze met grote koptelefoons op aan ’t werk zijn. Persoonlijk vind ik het fijner om in m’n aircokamertje te zitten en rustig voor me zelf te werken. ‘K heb dan ook niet zoveel afleiding waardoor ’t werk lekker opschiet. Natuurlijk komen de jongens met eniger regelmaat naar mij toe of ga ik naar hun. Als ze naar mij komen hoor ik van ver al hun teenslippers door de gangen kletteren en vlak voor me deur is het van: pssssst (Net als een echte Indiër) Altijd heel gezellig hoor!
Ook na de lunch die zoals gewoonlijk bestaat uit rijst met kurry en vis met een soort grote schijf van een soort heel luchtig gebakken chips en een banaantje als toetje, zijn we weer verder gegaan met ’t schoolwerk. Eigenlijk had ik om 3 uur nog wel even in de zon m’n Mandela boek willen lezen op het dak maar helaas heb ik m’n badkleding in de auto laten liggen van een andere chauffeur en met al je kleding aan in de zon is geen succes dus maar gewoon tot half 5 doorgewerkt.
Om half 5 zijn Aron, Paul, Bram en ik samen met Madonna (de studente van START die een zusje heeft gekregen) naar ’t ziekenhuis op kraambezoek gegaan. Eerst een poos gewacht aan de hiway op Madonna omdat ze eerst naar huis moest om andere kleding aan te trekken. Toen ze kwam lukte het maar niet om een 2 autoriksja’s te pakken maar gelukkig kwam father Anthony met de chauffeur langs en die heeft ons even verder op weg geholpen naar de stad waar we al snel riksja’s te pakken kregen. Aangekomen bij ziekenhuis viel ons meteen op hoe lux het daar wel niet was. Oké, geen automatische deuren en enorme liften maar alles toch wel modern, netjes en schoon. Met een kleine lift gingen we naar de 5e waarbij Bram een puntje scoorde door op het knopje van de 5e te drukken voor de liftboy langs… Die keek wel even heel verbaast :-) Het kraamboek zelf was leuk. Aardige moeder en omdat die mensen iets rijker dan modaal zijn hadden ze een prive kraamverpleegster die continu in het kamertje bleef. Verbazend wat voor techniek die zuster gebruikte door zacht de baby te schudden haar stil te krijgen! ‘K denk dat het was omdat ik al zo lang niet meer een pasgeboren baby gezien had, want ik vond haar zo klein!! Wel heel schattig met heel veel haar. Een naam weten ze nog niet dus mochten we meehelpen om er een te verzinnen maar volgens mij twijfelen ze nog tussen Michèl of Natacha. We vonden ’t ziekenhuis nog beter omdat we een heerlijk bakkie echte cappuccino kregen. (-Leek het wel- want volgens mij weten we geen eens meer de smaak van echte koffie en soms proeven we echt geen verschil tussen koffie en thee…)
Na ’t bezoek gingen we met z’n 5en eten in bovenin de mooie shoppingmall. Uiteindelijk werden het kippennoedels. Zeker met chilisaus heel goed te doen! De jongens hebben zowaar een tentje gevonden waar ze patat kunnen krijgen dus die hebben zich er natuurlijk even aan tegoed gedaan…
Net buiten de mall toen we stonden te wachten op een riksja stonden er weer twee kleine kinderen naast ons. De een met een opgehouden handje, vodden aan 't lijf en met grote angstige ogen je aankijkend. De andere met een grote tros ballonnen met op de stok een hartje met 'I love you'. Ik weet dat het beter is om niets te kopen of te geven omdat die kinderen hoogstwaarschijnlijk zoals gewoonlijk deel uit maken van een soort bende die de kinderen laat bedelen en zelf het geld innen maar ik kon het toch niet over m'n hart verkrijgen niet een ballon te kopen toen het jochie me ook in file waarin m'n riksja stond bleef achtervolgen. De 10 roepie die hij vroeg was echt veel te veel maar 'k hoop dat ie zo slim is om het teveel betaalde geld voor zich zelf te houden. Ach, wat een ellende toch en wat moet ik mezelf eigenlijk toch schamen dat ik alsnog zo graag die jurk voor 4000 roepie wil hebben... Bizarre tegenstellingen; bewustwording is denk wel de belangrijkste les!
Na ’t eten zijn we nog even bij Madonna thuis langs geweest waar we lekker hebben zitten kletsen met haar vader. En leuke vent met goeie grappen. Leuk dat ie zelf het hardste moest lachen om z’n eigen voornaam die ‘Baby’ luit.
Net nog even nagetafeld met father Anthony en onze plannen voor, jawel Cochin en de Backwathers verder uitgewerkt.
Eigenlijk was het plan om de laatste week een nachtje met de trein ergens naar toe te gaan maar dan zouden we als we terug zouden komen de studenten niet meer zien die dan staatsexamens hebben. Daarom is het plan nu om vrijdag ochtend vroeg weg te gaan en met de trein in 6 uur naar Cochin te reizen en daar te overnachten op een houseboat op de Backwathers en dan weer zaterdagmiddag terug. Dat gaat natuurlijk super leuk worden en we hebben dan ook zo’n zin!!