Viva Kerala!!!

Na een pijnlijk nachtje door m’n verbrande schouders was ’t vanmorgen een beetje gapen tijdens de Engelse les. Zeker omdat het wel 20 minuten ging over de uitmuntende schoonmaakprestatie die de studenten geleverd hadden. Toch leuk dat we als dank allemaal een toffe kregen!
Na Engels heel hard aan school gewerkt want om 12 uur moest ik me melden in de keuken om spaghetti voor ons te maken waarvoor father Anthony speciaal ingrediënten had laten inkopen. ‘K denk dat ze het me toch niet helemaal alleen toevertrouwden daarom kreeg ik hulp van twee kloosterzusters erbij. Na de uien, tomaat, courgette en bonen gesneden te hebben begrepen de zusters maar niet dat het bij ons de gewoonte is om eerst het vlees –in dit geval kippen slachtafval- te bakken waarna de uiten te fruiten enz. Dus gingen de stukjes kip eerst in een soort snelkookpan en draaiden we de volgorde van alles verder bijna helemaal om. De spaghetti zelf was van een werkelijk mega formaat en hol vanbinnen waardoor ’t eten lastig was omdat je de glibberige slierten niet door een vacuüm naar binnen kon zuigen. Maar goed; de jongens waren al lang blij met alleen al een andere structuur van het eten en vonden ’t aardig smaken maar boven de overheerlijke spaghetti met gehakt van m’n moeder ging het natuurlijk bij lange na niet!
Na de lunch m’n schoolopdracht even af gemaakt waarna we om half 3 weg gingen naar… jawel een voetbalwedstrijd van Viva Kerala! Na eerst een kartier in de zinderende hitte op de bus te hebben gewacht en nog eens een kwartier in de bus te hebben gehobbeld kwamen we bij ’t stadion aan. Eigenlijk hadden we voor 100 roepie vip plekken willen kopen maar father Anthony had al een student van START vooruit gestuurd om kaarten van 30 roepie te kopen dus zaten we gewoon tussen alle andere supporters. Buiten een klein meisje was ik natuurlijk weer de enige vrouw maar daar proberen we niet meer op te letten. ’t Was een wedstrijd tussen de nummers 2 (Bombai) en 11 (Kerala) van de in totaal 14 dus dat leek bekeken maar niets was minder waar want hoewel het uiteindelijk 1-1 is geworden had Kerala duidelijk meer durf en was aanvallender. (Als ik dat met m’n leken voetbalverstand zo eens goed heb geanalyseerd…) Wel vond ik dat ze wel erg vaak –’t leek wel nep- op de grond gingen liggen als ze een bal tegen zich aan hadden gekregen waarop vervolgens de wedstrijd stil werd gelegd en er snel een stel gozertjes met een brancard van een zijltje aan kwamen draven. Later werd er zelfs een in een ambulance afgevoerd!! Aan ’t einde van de wedstrijd nog een rondje om het veld gelopen waar we als groep geloof ik meer aandacht trokken dan de spelers zelf… ‘k weet niet of dat wel helemaal de bedoeling was maar ja.
Omdat het bandje van m’n teenslipper los was geraakt ben ik na de wedstrijd samen met een jongen van START even bij een man langs geweest die langs de kant van de weg schoenen repareert. Das nog eens handig; 2 minuten wachten, zo klaar en maar voor 10 roepie!
Na nog wat boodschappen met een autoriksja terug naar START waar we de opgewarmde spaghetti met nog wat rijst kregen en nog een soort warme melk met vermicelli erin.
Straks vast nog even naar ’t dak en dan maar hopen op een relaxte nacht…