De minister komt!

Morgen komt de minister. Ja, ja, helemaal uit New Delhi om geld te brengen zodat er volgend jaar 25 studenten die zelf geen bijdrage kunnen leveren kunnen studeren op START. Tsja, volgens mij lijkt het net of dat de koningin op bezoek komt. Vanmorgen werd ik na een klein uitslaapje tot 9 uur wakker van ’t gepoets en geboen door de studenten op de kamer naast me en na een blikje geworpen te hebben op deze ijverigheid werd ik zelf ook gesommeerd om m’n kamer, die achter de directiekamer gelegen is, ook grondig te reinigen aangezien er een mogelijkheid zal bestaan dat de minister gebruik zou willen maken van mijn badkamertje. ’t Is wonderlijk maar ‘k kan nog steeds niet begrijpen waar al dat vuil vandaan bleef komen. De gangen lagen vol met hoopjes vuil en zelfs achter de gordijnen haalden we een blik vol spinnenrag en stof weg. Maar goed; alles is picobello in orde, kopjes staan klaar en de minister kan als hij daar behoefte aan heeft enige noodzakelijkheden laten geschieden in mijn keurige badkamertje…
Ook was het vandaag weer zaterdagschool. De vrouwen natuurlijk weer heel uitgelaten me te zien en ze hebben met father Anthony afgesproken deze week een keer voor ons te gaan koken waarbij ze allemaal een klein deel van de maaltijd verzorgen; we zijn benieuwd!
Helaas is van schoolwerk vandaag maar een klein beetje gekomen aangezien het echt 44 graden was. Op m’n kamer met de airco aan gaat het wel hoor, maar je wordt er zo loom van en zelfs de echte Indiërs hebben het naar mijn idee wel warm. Na de lunch daarom maar m’n boek uitgelezen en zijn we om een uur of 4 naar de stad gegaan om nog wat kleine dingetjes te kopen en de jongens verheugden zich al helemaal op een pizza die ze konden krijgen in een zaakje helemaal boven in een voor Indiase begrippen luxe shopping mall. Ik moet zeggen dat het inderdaad geen slecht idee was, ’t gevolg was wel dat we na een halve pizza niet echt meer trek in avondeten hadden net.
Na de pizza zijn we even zelf gaan shoppen in de mall. Ik wilde graag een klein babyjurkje voor een studente van START kopen omdat ze vandaag een zusje had gekregen. Ze hadden echt leuke dingen hoor, maar ’t is nog steeds een goede test voor m’n geduld omdat waar je ook een stap verzet je wordt gevolgd door minstens 3 verkopers die steeds met iets anders komen of je hier en daar weer aanwijzingen geven. ‘Please, laat me zelf nu eens rustig kijken!’
‘K heb ook nog even gekeken in een prachtige stoffenwinkel. Wel een heel, heel mooie stof gezien maar nog voor bijna 4000 roepie dus ongeveer 70 euro. Voor Indiase begrippen natuurlijk een wereldbedrag; nog maar even denken dus…
Verder moesten we nog een één of ander medicijn halen voor een student die verkouden was. Aangezien ze hier op elke hoek van de straat een apotheek hebben waar ze zelfs de zwaarste hartmedicijnen verkopen zonder recept dachten we wel even snel te kunnen slagen. Maar helaas van ’t kasje naar de muur en ondertussen kregen we nog soort lijpe Indiër achter ons aan die verschrikkelijk hard begon te schreeuwen: NETHERLANDS, NETHERLANDS, JOHAN KRUIF, JOHAN KRUIF, SANDALEN, AMSTERDAM!! En dat nog eens herhalend achter elkaar tot we bij het busstation kwamen met een werkelijk enorme apotheek waar we een stripje van het juiste medicijn zo even mee kregen wat ze visten uit een chaos voor maar 35 roepies. Na het nog even vastzetten van m’n losse brillenpootjes in een werkelijk prachtige brillenwinkel hebben we 2 autoriksja’s weten te charteren en zijn we weer naar huis gegaan. Net toch nog maar wat gegeten en na het natafelen nog maar even een blogje bij elkaar weten te sprokkelen. Zo gaan we vast nog even naar ’t dak en dan vroeg naar bed; morgen begint de kerk al weer om 7 uur. Kijken of ‘het zwakkere geslacht’ nu wel in staat is om aanwezig te zijn… ;-)