Hoog in de bergen...

Een verslagje over ’t avontuur van vandaag… ‘k was niet blij om 6 uur vanmorgen te moeten constateren dat het eten van gister me denk toch niet zo lekker was gevallen door met hoofdpijn, misselijkheid en buikpijn wakker te worden. Gelukkig had Linda me laten liggen tot na het ontbijt waardoor ik me al een stuk fitter voelde. Hoewel het plan was om om 10 uur te vertrekken, vertrokken we zoals hier gewoonlijk een uur later. Wat verwonderd dat er buiten de chauffeur niemand mee ging maar zeker ook blij dat we daardoor wat meer relax zouden kunnen zitten vertrokken we inclusief pannen met een soort wraps en kippen kurry. Tot onze verbazing stopten we al binnen vijf minuten bij een huis waar we iemand moesten ophalen die toch ook nog mee moest… z’n vrouw had eigenlijk ook nog mee gemoeten maar dat had al helemaal onmogelijk gepast! Maar ja, jammer dan en afzien. De reis zou een uur duren maar ondertussen verdubbelen we dit getal minimaal wat ook wel weer bleek toen we pas 2,5 uur later doorweekt van het zweet en over onmogelijk smalle bergpasjes stopten. Nee, niet bij een safari maar hoog in de bergen bij een vriend van die man die ook mee ging. Pft… dat waren even benauwde momentjes met flinke adrenaline stoten toen chauffeur George toch besloot een paadje door de jungle van anderhalve meter breed en echt stijl, met grof gravel en enorme stenen op te rijden met een oude jeep zonder enig profiel op de banden. Logisch dat ie het niet zou trekken, de motor uit zou slaan en we een stukje achteruit zouden glijden. Gelukkig zijn we er toen uit gegaan en verder gaan lopen. Verder ging het over ’t smalle paadje steilte op, steilte af wat uit kwam op ’t kleine huisje van die vriend. Wat we er zouden gaan doen was volkome onduidelijk aangezien we gewoon in de slaapkamer op een paar tuinstoelen en het bed plaats moesten nemen. Maar jawel hoor… een half uur later werden de eerste pannen al naar binnen gesleept met het meegebrachte eten inclusief ‘onze eigen borden en bestek’. En… omdat nothing impossible is in India volgde ook nog onze jeep komende over ’t zelfde bizarre paadje!
Na ’t eten (waar we ook bier bij kregen) wisten we nog steeds niet wat het doel nu van deze reis was, aangezien we van father Anthony onze badkleding mee mochten nemen maar in de verste verte geen watervallen zo hoog in de bergen konden ontdekken. We hadden die hoop daarom al opgegeven, zeker omdat de beide begeleidende heren ons hier niets over (konden) vertellen. Hangend achterop ging ook die man waar we gegeten hadden mee. Tot we bij een enorm hoge heuvel stopten waar we weer uit moesten stappen omdat de jeep dat niet zou trekken. En toen we boven waren… Prachtige watervallen met fris koud water!!! Who, wat waren we blij! Na er zeker van te zijn dat het verantwoord was te gaan zwemmen ben ik er als eerste ingesprongen en hebben we later ook met de andere erg genoten van het kletterende water op onze stijf geworden ruggen! Met een paar zijn we later nog verder omhoog geklommen, maar het begin van de waterval was toch nog iets te ver weg. (o, ja, er werd ons nog verteld dat ’s avonds de olifanten bij deze val komen drinken. Ze leven daar dus nog echt in de natuur maar niet gezien hoor…) Na een uur moesten we echt weer terug om voor het donker de berg weer af te kunnen zijn maar niet voor we eerst nog bij een andere vriend super zoete koffie hadden gedronken. Moe van alles moesten we weer in ons volgepropte jeepje de berg af, een lange weg weer naar huis. Na nog een paar keer stoppen, waaronder bij een kraampje waar weer aan de lopende band kippen werden afgemaakt en geslacht, kregen we avondeten bij die man die met ons mee was. Heerlijk gegeten en cricket gekeken met hun dochter die goed Engels sprak. Nu net moe maar weer met een ones in a life time experience erbij nog even dit verslagje getickt!! Morgen maar echt een studeer-dag hoor!

Op de volgende link van Aron kunnen jullie nog wat meer foto's bekijken. Ik kan niet meer foto's uploaden...
http://picasaweb.google.nl/aronslob/India?authkey=Gv1sRgCPWMn4KCsN_X4AE#