Eten bij de Hindoe famillie...

Na een heerlijk weekend weer even een update… Allemaal trouwens bedankt voor de leuke reacties via de mail of onderaan deze pagina!
Zaterdag hadden we afgesproken dat we met 3’en naar de kerk zouden gaan die om 7 uur zondagochtend begint, dus had ik m’n wekker om half 7 gezet. Maar omdat ’t zaterdagavond niet bepaald, of juist wel vroeg was geworden was het te verleidelijk om nog niet 2 keer op snooze te drukken met als gevolg dat ik er pas uitsprong toen ik om 7 uur de kerkbel al hoorde gaan. Gelukkig is de kerkzaal een kamer verder dan mij dus ik roets, roets m’n tanden gepoetst en m’n jurk aan getrokken en toch nog snel naar binnen geslopen… constaterende dat ‘het zwakkere geslacht’ het af had laten weten omdat ze zich –ook- verslapen hadden…
Na de kerkdienst ontbijt. Oef, wat was dat zwaar om hoewel zo goed bedoeld op m’n nuchtere maag een soort zware eiwit-pannenkoek met aardappels en een soort rode pepersaus te moeten eten. Maar Bram en ik hebben ons echt taai gehouden en doorgezet!
Om 9 uur begon er een soort symposium over leadership en development wat een overenthousiaste ziekenhuismanager ons kwam geven. Met z’n alleen in een kring en later samenwerken in gemengde groepjes was een heel nieuw voor de groep maar ze pasten zich super snel aan. Na de lunch besloten Wilco, Aron en ik eerst een preek te gaan luisteren en niet meer terug te gaan naar ‘t symposium aangezien de het tempo en het overenthousiaste gebrabbel in het half Malayalams/ half gebrekkig Engels wel wat vermoeiend begon te worden. Om een uur of 6 zijn we naar een prachtig resort toe gereden waar we even hebben gelopen en informatie hebben opgevraagd om een keer zo’n huisboot te huren.
Het is trouwens super gezellig met m’n docente! Samen studeren of zonnen op het dak en niet te vergeten te winkelen wat we vandaag weer even konden doen om onze nieuwe outfits op te halen. Hoewel we midden in een lesje Indiase staatskunde zaten werden we er door onze chauffeur George uit de les gehaald om eerst maar naar de stad te gaan. Na eerst een paar docenten hier en daar weg gebracht te hebben met daarbij cadeau een gekkentoer door het verkeer in het centrum van Kozhikode konden we onze onze kleding ophalen. Echt super geslaagd hoor! Een werkelijk enorme pofbroek die helemaal aangesjord moet worden met daarboven een tuniek en een sjaal. Heerlijk luchtig en op START vinden ze ’t allemaal prachtig staan.
Vanmiddag na de lunch nog wat voor school gedaan en nog even gezond op het dak waarna we eerst wat zouden drinken bij George, onze chauffeur die vlak achter de school woont en daarna bij een Hindoe familie gaan eten van wie het land is gekocht waar nu de school op staat. Voor beide families natuurlijk een hele eer om ons te mogen ontvangen. Bij George al de eerste kokosnoot vol melk naar binnen geklokt waarna bij de Hindoe familie de volgende twee noten met z’n halve liter melk volgden. Wij onder elkaar een beetje grappen dat we zo wel een boer zouden moeten laten… laat nog geen paar seconde erna chauffeur George zo’n ongelofelijke harde boer welke ik volgens de jongens dit voor ons onbeschofte maar voor hun blijkbaar normale gewoonte ruimschoots overtrof door echt niet meer bij te komen van ’t lachen… Ter compensatie voor dit iet wat benarde moment hebben we toen maar met z’n allen wat boeren op laten komen.
Die zelfde familie was buiten veel land in de omgeving ook nog eens eigenaar van een 50 meter hoge telefoonzendmast met heel huisje eromheen. Geen sleutel ofzo kwam er aan te pas om erbij te mogen komen en we mochten ook nog eens de toren beklimmen langs het dunne laddertje! Echt vet en super hoog! Na lang wachten mochten we eindelijk aan tafel waar we de kip kregen geserveerd die de chauffeur die zelfde ochtend nog uit in z’n bizar benauwde kooitje bij een tentje langs de weg had bevrijd en geslacht. Verser kan toch echt niet! De familie zelf at niet mee maar stonden om de tafel heen ons een soort aan te moedigen om te eten. Bij een latere uitleg werd ons duidelijk dat ze gasten als ons zien als een god waar ze eerbiedig bij moeten blijven wachten en kijken of alles naar wens is. Na afloop nog even op de foto met ’t hele gezin. Thuis nog even dit blog schrijven, nog even naar ’t dak en dan naar bed; morgen zal ’t vast een lange dag worden als we op een soort safari gaan om wilde olifanten, tijgers enzovoort te zien…