Lesje politiek Libanon

Vandaag zou mevrouw thuis komen na een paar dagen Frankrijk en Duitsland waar ze, ze is schrijfster, lezingen geeft over haar boeken. Vanmorgen dus vroeg uit de veren om alles nog eens extra netjes te maken voor haar thuiskomst. Niet dat ik het nu zo extreem nodig was hoor. Maar overal nog een stofdoek overheen en de vloeren dweilen was toch wel het minste. Een wasje aan de lijnen buiten het balkon gehangen, één in de machine, een klein afwasje en toen ging alles mis, zo leek het. Eerst sneuvelde er een glas, toen kookte de koffie over en na het ontbijt bleef ik met de mouw van m’n zijden kimono achter de deurkruk hangen met als het gevolg dat de koffieprut die nog over was onderuit het kannetje zorgde voor een grote chaos op de keukenvloer en er nog een schoteltje sneuvelde. Arggg… nu ja, een overvloedig sopje en alles was weer schoon.

Nou, vanmorgen had ik me weer een taxichauffeur. Zeer vereerd dat hij een Hollandse mocht rijden bracht ie eerst de bijzitter naar de haven, zeker 5 kilometer van de stad, voordat hij mij wegbracht. Mmm niet heel blij mee maar vooruit. Onderweg bleef hij maar achteromkijken naar me en stopte midden in een tunnel of ik toch echt niet voorin wilde zitten. Hem sommerende dat hij echt door moest rijden en dat ik allang getrouwd was bleek niet echt indruk te maken. Met plezier reed hij nog een extra rondje met z’n oude kar en hoe mooi ik ook mocht zijn, een paar straten voor de universiteit werd ik verzocht uit te stappen met een handkus als dank toen ik hem het geld toe stak.

’s Middags raakte ik in de bibliotheek in gesprek met een student die ook Public Administration studeerde. Hij zag mij worstelen een poging te doen om het Libanese kiesstelsel en de verdeling en inrichting van het districtensysteem te bevatten, en was niet onwillens om me een eind op weg te helpen aangezien hij zelf uit Libanon kwam dus het nodige wist. Omdat we echt niet mochten spreken liepen we naar buiten voor een espresso. Nederlandse mannen: echt, het is aan te raden om hier op les te gaan om galante gewoonten aan te leren. Nee, ik mócht niet eens mee koffie halen laat staan betalen uit dank dat hij me immers onderwees in de Libanese politiek. Keurig voor laten gaan, deuren open houden, stoel aanschuiven enzovoort. Eerlijk gezegd is het mij allemaal een beetje too much hoor, maar enige verbetering is bij de Nederlandse man zeker mogelijk! ;)

Onderwezen werd ik. Tjonge wat een verhaal weer en wat een nieuwe inzichten. Nee, dat ik niet het gemakkelijkste land uitgekozen had om te bestuderen, daar was ik mee bekend, maar dat de politieke situatie nog steeds zo complex ligt kan niemand bedenken. Om even te oefenen voordat ik het zo echt uitgebreid in m’n scriptie moet gaan uitleggen: Libanon is verdeeld in 5 regio’s die weer verdeeld zijn in 26 kiesdistricten. Ieder district heeft een bepaald aantal parlementszetels te verdelen afhankelijk van de grootte. Deze zetels moeten wel de groepen vertegenwoordigen van alle verschillende religies en daarbinnen nog weer familiegroepen. Eigenlijk staat de zetelverdeling in het parlement per groep dus al vast en gaan de verkiezingen over wie er op welke plek komt. Zeker is dat de verdeling, pas na de laatste overeenkomst, gelijk moet zijn tussen Christenen en Moslims waarvan ieder 64 zetels mag hebben, dus 128 in totaal. Voor 1989 was dit nog 6:5 ten voordele van de Christenen omdat die in 1932 nog een meerderheid tijdens de volkstelling hadden. De President is een Christelijke Maroniet en heeft het vetorecht over alles wat er in het Parlement wordt beslist, de prime minister een Sunni Moslim en de voorzitter van het Parlement een Shi’a Moslim. Door de 18 verschillende bevolkingsgroepen is het begrijpelijk dat het vormen van coalities zeer, zeer moeilijk is, ook omdat er al generaties lang families van vader op zoon vertegenwoordigd worden in het Parlement en dat oude conflicten hierdoor niet worden opgelost door ‘nieuw bloed’. Ik zie het al… het gaat te lang worden… morgen vervolg?

Om 4 uur zou mevrouw landen op Beiroet airport en ik wilde haar graag ontvangen dus ‘k moest weer vroeg naar huis. Vandaag hoefde ik op voorwaarde dat ik z’n nummer opschreef niet te betalen voor de taxi en meneer ging iedere dag van z’n werk van Hamra (universiteitswijk) naar Achrafie (mijn wijk) dus hij wil me best iedere dag meenemen. Mocht hij willen! Echt, ik kan onderhand een dating bureau beginnen met alle telefoonnummers van, soms echt niet de meest verkeerde, Libanese mannen. ;)

Het was heerlijk om mevrouw al m’n ontwikkelingen te vertellen. Voor het eten ging ik nog even boodschappen doen bij het winkeltje om de hoek. ‘k Kon m’n kont niet keren zo smal en helemaal volgestouwd met echt van alles. Wat verdwaast stond ik tussen alle groenten met daaronder de babyolie en ernaast het toiletpapier. De oude baas als eigenaar lachte om m’n verbazing maar behulpzaam was hij zeker! Toen ‘k thuis kwam bleek dat een goedkope deal weer eens niet altijd een goede deal is na dat ik heel trots m’n eerste Libanese Arak-drank toonde en heel studentikoos de goedkoopste versie. Mevrouw schrok want nee, alleen zwervers drinken deze versie en wij als beschaafde mensen krijgen er ontzettende hoofdpijn van. Nou, de fles is dus voor in de vitrine, en we doen het nog even met verse muntthee.

Ik moet snel weer door met het schrijven en schrijven. Te veel informatie en veel te kort in Libanon om alles echt te doorgronden. I’ll come back later on!