M'n eerste week in Kozhikode!!

Beste vrienden familie en kennissen,

Op aanraden van m’n reisgenoten zal ik jullie op deze site voortaan op de hoogte houden van m’n belevenissen in India. Wellicht beter dan iedere dag 10 keer het zelfde verhaal te moeten mailen ;-)
Ondertussen zitten we hier al bijna weer een week en weet eigenlijk niet waar ik moet beginnen om jullie te vertellen over alle indrukken en belevenissen in dit bijzondere en mooie India…

Voor degenen die voor het eerst lezen over mijn studiereis zal ik nog even kort vertellen wat me samen met mijn 5 klasgenoten in India bracht.
Ongeveer 3 maanden geleden hoorden we via onze docenten dat er een voorlichting zou worden gegeven over een eventuele stage in India. Helaas waren we niet in de gelegenheid deze voorlichting bij te wonen waarna we toch wat navraag hebben gedaan over de inhoud ervan. Hierop kregen we een mailadres van de mensen van de Sint Thomas Stichting die vanuit Nederland het zogenaamde START-project (Sint Thomas Academy for Research and Training) in India hebben opgezet om kansarme kinderen een vooropleiding te geven om toegelaten te worden tot de universiteit. Na de leuke mailwisseling die ontstond en de meeting met de mensen van de stichting werden de plannen meer concreet om met een groepje voor een maand naar India te vertrekken. Het doel van de studiereis is lesgeven aan de studenten over globalisering en wereldburgerschap d.m.v. presentaties, discussies en gezamenlijk onderzoek. Daarbij doen we zelf onderzoek naar het lokale bestuurssysteem en het onderwijssysteem in India. Ook zullen we natuurlijk niet nalaten heel veel van dit prachtige land te bekijken en heel veel plezier te hebben!

Maar om op de huidige situatie terug te komen zitten we hier al weer bijna een week! Het gaat super snel maar aan de andere kant ook nog 3 weken… Om te beginnen is India echt een bizar land! Kozhikode de stad waar wij verblijven is vooral heel chaotisch en druk qua verkeer, zoveel mensen, kleine winkeltjes langs de kant van de weg, huizen en krotten overal door elkaar en het is vooral erg warm. De campus waar wij verblijven bestaat uit een klooster waar de meisjes wonen en de school met bijgebouwen waar de jongens verblijven. ’t Is echt een mooi gebouw van 2 verdiepingen, de derde verdieping kan gerealiseerd worden maar daar ontbreken op dit moment de financiën nog voor. De school heeft naast haar functie om de studenten voor te bereiden op het toelatingsexamen voor de universiteit ook nog (vrouwen) klassen die ze opleiden om deel te nemen aan het lokale bestuur. Wij verblijven in het hoofdgebouw. Zelf heb ik voor Indiase standaarden echt een mooie kamer met een badkamer. Zelfs kardinaal Simonis heeft in mijn bed geslapen toen hij hier was om de school in te zegenen… De jongens slapen een verdieping hoger met z’n 5e op een kamer.
Deze eerste week was na het acclimatiseren van de jetlag en het grote verschil in temperatuur, –meestal toch wel 35 graden- voornamelijk ingericht om ons bekend laten worden met de studenten en docenten, de cultuur, de omgeving en niet te vergeten de natuur.
Eigenlijk hebben we al best heel veel bezichtigd en onderzocht. Zo zijn we met de lokale bus –heel bizar vol, krap, vies en rijdt zo onwijs hard en lomp- naar prachtige watervallen hoog in de bergen geweest. ’t Strand en de stad Kozhikode zelf natuulijk ook al even bezocht, alleen niemand zwemt.
Omdat ’t hier zo heel warm is leek het mij verstandig om net als de Indiase vrouwen een sari te kopen. Echt… ’t was een waar drama. Om te beginnen zijn de mensen hier echt zo verbaast om ons – en vooral mij- te zien dat een man zowat van z’n bromfiets viel toen hij mij zag staan en nog eens vol verbazing omkeek, zo ook toen ik met de jongens en father Anthony achter me aan een sari winkel in liep. Ze stoven denk wel met een leger van 20 verkopers en verkoopsters op me af om me vervolgens honderden verschillende soorten sari’s onder m’n neus duwden. De klanten in de winkel sloten zich meer en meer bij ’t leger om me heen aan. Er was alleen wel een probleem omdat ze –hoewel een sari 5,5 meter lang is- er niet een hadden waarvan de hoogte goed zou zijn. Daarop kwamen ze op het idee om er maar een onderrok onder te doen. Vervolgens gingen ze allemaal om me heen staan waarop de heren verkopers uitgebreid gingen overleggen hoe ontzettend breed mijn heupen wel niet waren. Waarlijk, zoiets hadden ze nog nooit gezien!! Uiteindelijk toch een sari gekocht maar makkelijk om te dragen is ie niet echt. Je moet een speciaal blouseje eronder dragen in de zelfde kleur maar die is niet langer dan net onder je borst zodat je een groot stuk bloot buik er rug door de voorkant van de sari heen ziet. Jullie zullen begrijpen… zeker bij mij niet echt een groot succes!

Ook ons welkom zondag was super. We moesten van achteruit de klas in komen lopen. Iedereen ging staan en klappen waarna wij plaats namen op een rij voor het podium. Na een hele zegentoespraak moesten we ons een voor een voorstellen over onze opleiding en hobby’s. Natuurlijk moest ik ook nog effe zingen toen ‘k vertelde dat ik zangles had.

Gister zijn we hoog in de bergen naar de jungle en de thee en koffie plantages geweest. Heel super mooi de natuur, de enorm hoge bergpassen en niet te vergeten de schattig aapjes. Daarna hebben we gegeten bij de broer van father Anthony –de pastoor en vader van de studenten en permanent aanwezig op school, hij leidt ons ook perfect rond en weet echt alles over India-

Het eten is echt wel te doen. Het met ons handen eten gaat steeds beter en ze doen echt hun best om het ons zo goed mogelijk naar ons zin te maken. Voor ontbijt hoeven we gelukkig geen spicy kurry met rijst te eten maar in plaats daarvan droog brood met ananas jam en bananen. Bananen eten we trouwens zo frequent dat de jongens eerder laxeermiddelen moeten nemen dan norit…

Op dit moment zitten we heerlijk op het onafgebouwde dak onder een prachtige sterrenhemel te discussiëren over van alles en nog wat. Morgen zal ik proberen nog een update te schrijven (maar dan een wat kortere hoor!)

Al met al gaat het hier dus heel goed en willen we nog lang niet naar huis!!! veel liefs, esther